Մեր ժողովուրդն իրականության հետ առնչություն չունեցող բազմաթիվ պատմություններ է հորինել իր մեծերի մասին։ Դրանց շարքից է և ներքո անեկդոտը ազգային մեծ բարերար Ալեքսանդր Մանթաշյանցի մասին։

Հարգելի և սիրելի պարոն Բերքյան (Արա), Հիմա՝ վերադարձիցս օրեր անց, Հայոց հողի այս բարձրադիր վայրում, ինձ հարազատ Արագած լեռնաշխարհում, գիշերային կիսախավարում՝ օրական, լավագույնս 3-4 ժամ լույս ենք ունենում, ունկնդիր՝ սահմռկեցուցիչ քամուն ու բուքին, և ակնդետ՝ մոմի թրթռացող լույսին, ուզում եմ գրել Ձեզ:

Թռիր գլխիդ վրայով, բռնիր մազերիցդ ու հանիր քեզ գորշ, միապաղաղ ճահճից, որ կոչվում է...

ՈՒրեմն, «ՀՀ միջազգային տարանցիկ տրանպորտային ուղիների զարգացումը» հիմնավորելու նպատակով, ԵՊՀ-ն 18 900 000 ՀՀ դրամ (48 250 ԱՄՆ դոլար) դրամաշնորհ է հատկացնել:

Այս քաղաքը փախչում է իր անունից, իր տեսքից, երազներից, կերպարից է փախչում մտահալածյալի, խփնվածի պես,- իր անցյալից է անդուր սփրթնում, խորշում ձայներից բնական ու հնչեղ, տենդոտ խցկվում է մի խաղի մեջ, որտեղ ինքն իր ժխտողն ու վարքն է հակացուցիչ,- անծանոթ ախտից ջղաձգվում է այս քաղաքը՝ ինչպես դիվոտության ցրիչ:

Պատահել է հաց չեմ կերել, Սովից` հացի տաշտն եմ քերել: Բայց սեփական` Ո՛չ ուրիշի ...

Ասել,որ ներկա հայ մշակույթը բավարար չափով չի հանրահռչակվում, ճիշտ չի լինի։ Ամենուր, կամ գրեթե ամենուր, ներկայացված են մեր մշակույթի ճանաչված դեմքերը։ Երևան են այցելում հարյուր հազարավոր զբոսաշրջիկներ աշխարհի չորս ծագերից։ Գալիս են նաև հանրապետության բոլոր մարզերից, քաղաքներից և գյուղերից։ Շատերն անգամ առաջին անգամ են լինում մեր մայրաքաղաքում։ Եվ աշխարհի հնագույն քաղաքամայրերից մեկը սրտաբաց բացում է իր դարպասները բոլորի առաջ։

Այս հեքիաթը մերը չեղավ, Այս հեքիաթում մենք տեղ չունենք, Ու պատմողն էլ ղախպա եղավ, Պատմեց, թե ոնց պիտ կոտորվենք:

Կյանքը լիմիտ է. ինչ որ տեսնում ենք, ինչ որ լսում ենք... ինչ վայելում ենք ու տառապում ենք:

1880 թվական։ Ռուսիո գետամերձ անծայրածիր դաշտավայրում այգաբացը երփնագրվում էր ցորյանի բույրով։